گوگل گلس (در برخی منابع فارسی عینک گوگل) (به انگلیسی: Google Glass) یا پروژه عینک (به انگلیسی: Project Glass) یک برنامه‌ی تحقیقاتی است که مربوط به تولید اولیه و ساخت یک نمایشگر سربند (head-mounted display) واقعیت افزوده می‌باشد و توسط گوگل پشتیبانی می‌شود. اگر چه چنین نمایشگرهایی برای واقعیت افزوده، ایده جدیدی نیست، اما توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. هرچند این یک طرح اولیه است اما از نمایشگرهای سربند طراحی شده قبلی بسیار کوچکتر و باریکتر می‌باشد. اولین پیش‌نمایش از این پروژه یک جفت عینک معمولی را نشان می‌دهد که لنزهایش با یک نمایشگر سربند جایگزین شده‌اند. احتمالاً در طرح‌های آینده، افراد بتوانند این قابلیت را بر روی عینک‌های معمولی خود اضافه کنند.

پروژه عینک بخشی از آزمایشگاه ایکس گوگل در این شرکت می‌باشد، که بر روی تکنولوژی های آینده کار می‌کنند، مانند خودروی بدون سرنشین. این پروژه در گوگل پلاس توسط بابک پرویز، استیو لی و سباستین ترون معرفی شد.سخت افزار[ویرایش]

عینک گوگل در واقع یک کامپیوتر پوشیدنی به حساب می‌آید. گوگل با یک طراحی ساده و معمولی سعی بر آن داشته رغبت مضاعفی برای کاربران در استفاده از این تکنولوژی نوظهور ایجاد نماید. عینکی با وزن کمتر از یک عینک آفتابی که به مدت یک روز باتری آن شارژ نگه می‌دارد و در صورت استفاده از فیلمبرداری یا هنگ اوت گوگل پلاس این مدت زمان کمتر می‌شود.[2][3]

این عینک بدون شیشه است. در واقع یکی از چشم‌های کاربر کاملاً آزاد بوده و تصویر توسط یک منشور بر روی چشم دیگر تابش می‌شود. تصویر نهایی معادل یک نمایشگر 25 اینچی است مادامی که کاربر در فاصله 2?5 متری آن قرار دارد.[4]

یک دوربین 5 مگاپیکسلی در جلوی عینک وظیفه? عکس‌برداری و فیلم‌برداری با کیفیت 720پی، از آنچه را که کاربر می‌بیند به عهده دارد.[5] این دوربین به همراه صفحه نمایش، صفحه کنترل لمسی، باتری و سایر اجزا در یک سمت عینک (پیشفرض در سمت راست کاربر) قرار داشته و بقیه اجزای عینک را قاب آن تشکیل می‌دهد.

این دستگاه قابلیت ارتباط با اینترنت به صورت وایرلس (وای فای 802.11b/g) را داراست. همچنین با اتصال به تلفن‌های هوشمند می‌توان از اینترنت 3G و 4G آن‌ها بر روی عینک گوگل استفاده کرد. امکان استفاده از فناوری بلوتوث نیز در این عینک فراهم است اما هنوز در نسخه‌های اولیه این دستگاه از درگاه سیمکارت به صورت مجزا استفاده نشده است.[6][7]

انتقال صوت در این دستگاه نیز با استفاده از تکنولوژی القای استخوانی صورت می‌گیرد. یک المنت در داخل گوگل گلس، فریم عینک را به لرزه در آورده و این لرزش از طریق فریم به استخوان جمجمه کاربر منتقل می‌شود که رابط مناسبی برای رساندن صدا به گوش داخلی است.[8]علت لزوم کاربرد این تکنولوژی این است که به کاربر امکان شنیدن صداهای محیطی را بدهد و خطر تصادف یا موارد مشابه به خاطر نشنیدن صداها کاربر را تهدید نکند.[9]

حافظه داخلی عینک گوگل 16 گیگابایت است که 12 گیگابایت آن قابل استفاده بوده و با سیستم ذخیره‎سازی ابری گوگل موسوم به گوگل درایو نیز قابل همسان‎سازی می‎باشد.

گوگل گلس با هر تلفنی که دارای بلوتوث باشد کار خواهد کرد. اما اپلیکیشن مکمل عینک گوگل MyGlass نام دارد و با اندروید 4?0?3 به بالا کار خواهد کرد. این اپلیکیشن کار انتقال اطلاعات جی پی اس و پیامک‌ها را به گوگل گلس انجام خواهد داد. اپلیکیشن MyGlass از پلی استور گوگل قابل دانلود است.[10]نرم‌افزار و برنامه‌ها[ویرایش]

سیستم عامل این عینک اندروید می‌باشد.[11] از لحاظ نرم‌افزاری، پیشاپیش تمام برنامه‌های کاربردی توسط گوگل طراحی شده بود. اپلیکیشن‌های پیام‌رسان، تقویم گوگل، نقشه گوگل، فضای اجتماعی گوگل پلاس، جستجوی گوگل، چت تصویری هنگ اوت و سایر موارد قبل از ارائه این عینک مورد استفاده کاربران گوگل بوده‌اند. البته تناسب‌هایی نیز در ارتباط با برنامه‌ها و عینک گوگل به وجود آمده. به عنوان مثال می‌توان به رابط فرامین صوتی هوشمندتر و برنامه‎های خاص دیگر اشاره کرد.

کنترل این عینک از طریق فرمان صوتی، صفحه لمسی جانبی و دکمه‎ای که روی آن قرار داده شده انجام می‌شود. فرمان‌های صوتی با کلیدواژه‌هایی چون ok glass و یا google و دستورهای بعدی مانند take a picture یا record a video یا get direction انجام می‌پذیرند.[12]

کاربردها[ویرایش]

عینک‌های گوگل توانایی ضبط و پخش زنده ویدئو و اطلاعات را روی نمایشگری دارند که در بالای چشم راست تعبیه شده است. جستجو در وب و مشاهده ایمیل و عکس روی این عینک امکان‌پذیر است و شرکت گوگل اعلام کرده که قصد دارد تا امکانات بیشتری را به آن بیفزاید. بر اساس قطعه فیلمی که گوگل بر روی شبکه اجتماعی گوگل پلاس منتشر کرده، عینک گوگل امکان نمایش پیام های دریافتی، جلسات گفتگوی اینترنتی (چت)، برنامه ملاقات، آب و هوا و نقشه های راهنما را در میدان دید کاربر خواهد داشت.[13]

اشخاص مرتبط با پروژه[ویرایش]

سه نفر از کارشناسان گوگل مدیریت این پروژه را بر عهده دارند. گوگل در انتخاب این سه دانشمند نیز وسواس خاصی به خرج داده است. یکی از افرادی که روی این مسئله کار کرده است بابک پرویز، تحصیل‌کرده دانشگاه شریف و میشیگان و نفر اول جشنواره خوارزمی است. او بر روی ایده دستیابی به واقعیت افزوده با لنزهای تماسی کار کرده است. استیو لی نیز یکی از تولیدکنندگان سرویس Latitude گوگل است. سباستین ترن نیز مدیر آزمایشگاه هوش‌مصنوعی دانشگاه استنفورد می‌باشد.

معرفی و عرضه[ویرایش]

عینک گوگل در چهارم آوریل 2012 رسماً معرفی شد. در کنفرانس Google I/O در همان سال نیز تبلیغات بسیاری پیرامون این محصول انجام شد.[14] قیمت اولیه آن برای توسعه دهندگان 1500 دلار آمریکا و زمان عرضه آن تا پایان سال 2014 اعلام گردید.[15] اما طبق پیش‎بینی نیویورک تایمز با توجه به سرعت پیشرفت پروژه امکان عرضه? نسخه‎های اولیه عینک گوگل در ماه‎های پایانی سال 2013 میلادی با قیمت پیرامون 250 تا 600 دلار نیز وجود دارد.[16]

گوگل گلاس و شرکت‌های رقیب[ویرایش]

شرکت اپل به صورت رسمی مطلبی را در نفی یا قبول گوگل گلس منتشر نکرده‌است اما در سیستم سخنگوی موبایل‌های آیفون سیری به صورت طنزگونه‌ای پاسخ‌هایی را قرار داده‌است که در صورتی که کاربر به سیستم سیری بگوید اوکی گلس (عبارتی که به گوگل گلس گفته می‌شود تا دستورها را انجام دهد) سیری پاسخ‌های متفاوتی را به کاربر ارائه می‌دهد که گویای این نکته است که گوگل گلس گجت جالب نیست.[17]

Google Glass

توسعه دهنده	گوگل
گونه	واقعیت افزوده, نمایشگر سربند
سیستم عامل	اندروید
پردازنده	1 گیگاهرتز دوهسته‌ای آرم کورتکس-ای9
نمایش	رزولیشن 640x360 پیکسل
ظرفیت	16 گیگابایت
قیمت	نسخه توسعه دهنده: 1500 دلار [1]
وب‌گاه	google.com/glass

آیت الله سیدمحمدمهدی دستغیب متولد 1303 و برادرِ
کوچکتر شهید محراب آیت الله دستغیب بود و سالها در کسوت تولیت آستان مقدس احمدی (شاهچراغ)
و اشراف بر مدارسه علمیه قوام، به خدمات دینی و اجتماعی اهتمام داشت.